Resultaten van de voortijdig gestopte fase 3-NRG-BR004-studie suggereren dat de toevoeging van atezolizumab aan eerstelijnsbehandeling met trastuzumab, pertuzumab en docetaxel of paclitaxel niet geassocieerd is met een betere progressievrije overleving bij patiënten met HER2-positieve, gemetastaseerde borstkanker. Atezolizumab had geen klinisch relevant effect op de toxiciteit, zo bleek tijdens de SABCS 2024 uit de presentatie van prof. dr. Vicente Valero (Houston, Verenigde Staten).
Trastuzumab, pertuzumab en docetaxel (THP) is de standaard eerstelijnsbehandeling bij patiënten met HER2-positieve, gemetastaseerde borstkanker (HER2+ mBC). Uit de NeoSphere-studie bleek echter dat patiënten met een hoge PD-L1-expressie minder goed respondeerden op THP.1
In de gerandomiseerde, dubbelblinde fase 3-NRG-BR004-studie werd de uitkomst onderzocht van de toevoeging van atezolizumab of placebo aan trastuzumab, pertuzumab en docetaxel of paclitaxel bij patiënten met nieuw-gediagnosticeerde, HER2+ mBC. De primaire uitkomstmaat was de door de onderzoekers bepaalde progressievrije overleving (PFS).
Voortijdig gestaakt
Door een langzame inclusie en een onevenwichtig aantal sterfgevallen werd de NRG-BR004-studie voortijdig gestaakt. Er werd echter besloten om de geïncludeerde patiënten te blijven volgen en de veiligheid, PFS en algehele overleving te onderzoeken.
In totaal werden 97 patiënten gerandomiseerd naar de combinatiebehandeling met atezolizumab en 93 patiënten naar de combinatiebehandeling plus placebo.2 “Ongeveer 18% van de patiënten was jonger dan 40 jaar, 30% was ouder dan 60 jaar en de meeste patiënten waren blanke vrouwen. Een derde van de tumoren had geen expressie van de oestrogeenreceptor en ongeveer 75% van de tumoren was negatief voor PD-L1”, vertelde Vicente Valero. Het aantal cycli atezolizumab/placebo, taxaan, pertuzumab en trastuzumab was vergelijkbaar in de twee studiearmen.
Geen PFS-voordeel
Over het algemeen was er volgens Valero geen klinisch betekenisvol verschil in de toxiciteit van beide combinatiebehandelingen. “Uitzonderingen waren een enigszins hogere incidentie van diarree, misselijkheid en hypothyreoïdie in de atezolizumab-arm. Het overlijden van zes patiënten in de atezolizumab-arm was mogelijk gerelateerd aan de behandeling.”
Na een mediane follow-up van 31,9 maanden was de mediane PFS 22,2 maanden in de placeboarm versus 38,1 maanden in de atezolizumab-arm (HR 0,73; 95% BI 0,49-1,09; p=0,12). De resultaten van de algehele overleving waren nog immatuur.
Referenties
1. Bianchini G, et al. Ann Oncol 2015;26:2429-36.
2. Valero V, et al. SABCS 2024: abstr RF3-04.
Dr. Robbert van der Voort, medical writer
DEEL DIT ARTIKEL:
